Een gevel van baksteen en een lens van glas

Hoe licht bepaalt of een ontwerp voelbaar wordt

Een gevel verandert niet.Maar het licht erop wél.

Dat is iets wat ik tijdens iedere shoot opnieuw zie.’s Ochtends kan baksteen warm en levendig lijken, het licht schuift er zacht overheen, de textuur komt tot leven, en het ontwerp lijkt te ademen.

Een paar uur later

is dat gevoel weg. Hetzelfde gebouw, dezelfde gevel, maar het harde, kille licht van de middag maakt alles vlak.De kleuren verliezen diepte, het lijnenspel vervaagt, en ineens voelt het ontwerp niet meer zoals bedoeld.

Dat ligt niet aan het ontwerp,

en ook niet aan de camera. Het ligt aan het moment. Licht bepaalt of materiaal karakter krijgt of dat het zijn ziel verliest.Of de baksteen warm gloeit,of dat hij in de schaduw verdwijnt.

Daarom gaat architectuurfotografie

voor mij niet alleen over standpunten of techniek, maar over timing. Weten wanneer een gebouw vertelt wat de architect bedoeld heeft.

Soms betekent dat wachten

tot de zon draait, de wolken breken, of er precies dat streepje licht over de gevel glijdt.Dat moment maakt het verschil tussen een registratie en een beeld dat het ontwerp voelbaar maakt. Een gebouw mag dan stil staan,maar het licht beweegt.En dáárin zit het verhaal.

Wil je dat jouw project in beeld komt zoals jij het bedoeld hebt?

Als architectuurfotograaf

zorg ik dat het licht, het materiaal en jouw ontwerp samenvallen, zodat het gebouw laat zien wat jij ooit op de tekentafel hebt bedacht.